De huidige oorlog in Oekraïne doet mij denken aan mijn diensttijd in 1961.
Ik was toen bij het 11^e Tankbataljon Huzaren van Sytzama in Oirschot.
Begin augustus werd een start gemaakt met het bouwen van de Berlijnse muur en dat zette alles op de kop.

In NAVO-verband was het groot alarm.
De verloven werden ingetrokken en je mocht geen contact maken met je achterban. Er werd alleen gezegd dat er oorlogsdreiging is. De tanks werden in gereedheid gebracht en bij de munitieopslagplaats werd oorlogsmunitie ingeladen.

In de avond reden de tanks naar het station in Eindhoven en werden op de trein gezet. De tankbemanningen in de personentrein. In de nacht ging de trein op weg naar een voor de huzaren onbekende bestemming. In Venlo wel de Nederlandse locomotief vervangen door twee Duitse stoomlocomotieven.

Vooral in de nacht reden we in Duitsland en regelmatig hoorden we de stoomfluit een dreigend geluid bekend van films. Na 48 uur kwamen we in het donker aan op een station. Iedereen uit de trein en de tankchauffeurs reden de tanks van de trein.
Vervolgens werden we toegesproken door een generaal, zijn naam weet ik niet meer, die vertelde dat we op het station staan van Bergen-Belsen wat voor heel veel Joodse landgenoten het laatste station was.
Dat dat nooit meer mag gebeuren.

Dat er nu oorlog dreigde, dat de NAVO paraat is en dat wij daar onderdeel van zijn. Dat we in de tank naar een afgesproken uitgangspositie moeten rijden. Ik herinner me de enorme herrie van overal tanks, Engelsen, Duitsers, Amerikanen en anderen. In het donker kwamen we aan op een onbekende plek, draaide het kanon in een positie en laden het met een brisantgranaat. Toen was het stil. In de ochtendschemer zagen we pas waar we waren, op de Lunerburgerheide met in de verte het ijzeren gordijn. Na twee dagen werd het alarm opgeheven en zijn we naar kamp Hohne gebracht. Daar heb ik mijn verdere diensttijd doorgebracht met vaak alarmoefeningen. De diensttijd was twee maanden langer dan gebruikelijk. Ondanks de dreiging heb ik het best leuk gehad in kamp Hohne en de regelmatige reisjes naar Celle en andere plaatsen. Vrijdag 28 september 1962 ben ik daar afgezwaaid.

De oorlog in Oekraïne doet me aan 1961 denken. Met de jeugdigheid zonder een gevoel van angst en besef ben ik en alle andere huzaren naar het oorlogsgebied gebracht. Het had iets spannends zonder het besef dat het ernstig kan aflopen en dat je hoort bij de groep die een eerste confrontatie zou moeten opvangen. Het is gelukkig goed afgelopen. Ik hoop dat het nu voor de huidige militairen die in paraatheid zijn gebracht ook goed gaat aflopen.

Bijgaand enkele foto’s van die tijd en het afzwaaibericht. Ik heb nog vaak gedacht aan de momenten met de trein en de aankomst in de nacht op het station Bergen-Belsen.

Jan van Gorkum.